Przemoc rówieśnicza jest specyficznym rodzajem przemocy zachodzącym w określonym środowisku (wśród młodych ludzi) oraz uwarunkowanym innymi zmiennymi niż w przypadku wcześniej opisywanych rodzajów przemocy. Przybiera znacznie obszerniejsze spektrum form dzielących się na trzy główne rodzaje: fizyczną (bicie, kopanie, opluwanie, szarpanie, itp.), słowną (przezywanie, wyśmiewanie, obgadywanie, szantażowanie, itp.) oraz przemoc bez słów i kontaktu fizycznego (wrogie miny i gesty, niedopuszczanie kogoś do zabawy, zbiorowe i umówione wcześniej ignorowanie, manipulowanie związkami przyjaźni).
Zjawisko przemocy rówieśniczej występuje w różnej skali na wszystkich poziomach nauczania. Jest jednak dość trudne do zidentyfikowania z uwagi na różnorodność form jakie przyjmuje oraz na to, że jej ofiary nie zawsze informują otoczenie (pedagogów, nauczycieli, rodziców) o doznawanych prześladowaniach, zwłaszcza tych mniejszego kalibru (przezywanie czy obgadywanie). Świadczą o tym chociażby ustalenia poczynione w ramach programu „Szkoła bez przemocy”, które ujawniły w grupie nauczycieli i rodziców niską świadomość na temat istnienia zjawiska przemocy w szkołach oraz bardziej optymistyczną niż w przypadku dzieci i młodzieży ocenę poziomu bezpieczeństwa dzieci w szkołach.
W województwie pomorskim zjawisko przemocy rówieśniczej jest problemem dość powszechnym. Potwierdzają to wyniki badania przeprowadzonego na potrzeby raportu zrealizowanego na zlecenie Regionalnego Ośrodka Polityki Społecznej Województwa pomorskiego. Dominującą formą przemocy, często nie traktowaną w tych kategoriach, jest wyśmiewanie (przemoc werbalna). Zresztą trzeba przyznać, że przemoc nie fizyczna jest dość częstym zjawiskiem w środowiskach rówieśniczych, przejawiającym się w różnych zachowaniach. Oprócz wspomnianego wyśmiewania zauważalny udział ma także wyłudzanie pieniędzy czy wykluczenie rówieśnicze (do którego można zaliczyć także lekceważące traktowanie). Dość duży odsetek wskazań dotyczy jednak również przemocy fizycznej w różnej postaci, począwszy od popychania i przewracania, na biciu skończywszy.
W kontekście natężenia występowania zjawiska przemocy wyraźnie negatywnie wyróżniają się gimnazja. Najczęściej akty przemocy dotyczą przy tym uczniów z tej samej klasy, choć płeć w tym typie przemocy nie warunkuje statusu ofiary. Dochodzi tu bowiem do interakcji społecznych zachodzących w specyficznym środowisku młodych ludzi, często znajdujących się w trudnym wieku dojrzewania. Warunkuje to specyficzny sposób pojmowania świata i ludzi, gdzie wyróżnianie się poprzez naukę czy niemodny strój może stanowić bodziec do agresji znacznie częściej niż postrzeganie słabości z uwagi na płeć.
Poza typowymi okolicznościami towarzyszącymi występowaniu przemocy rówieśniczej (takimi jak alkoholizm czy bieda), należy zwrócić uwagę na specyficzne uwarunkowania. Należy do nich z pewnością zachwianie relacji z rodzicami lub opiekunami oraz konflikty w rodzinie (zwłaszcza najbliższej) czy rozwód rodziców. Na tego rodzaju zdarzenia powinna być zatem zwracana baczna uwaga w sytuacjach przeciwdziałania zjawisku przemocy rówieśniczej.
Przeciwdziałanie przemocy powinno opierać się na prowadzeniu szeroko rozumianej działalności edukacyjnej. W ocenie specjalistów najbardziej pożądane i efektywne są specjalne programy edukacyjne poświęcone różnym aspektom przemocy. Wśród pozostałych form akceptację ekspertów zdobyły także spotkania z osobami zawodowo zajmującymi się ściganiem przestępstw, kampanie społeczne oraz działania kierowane do rodziców. Największe natężenie działań edukacyjnych powinno dotyczyć poziomu gimnazjalnego, zaś rozpoczęcie akcji edukacyjnej już od poziomu szkoły podstawowej (a nawet przedszkola) mogłoby pomóc w zniwelowaniu skali zjawiska przemocy na wyższych poziomach kształcenia.